maandag 29 mei
Maanden geleden hadden wij ons dus al bedacht
Maanden geleden hadden wij ons dus al bedacht
naar Alcatraz te willen.
Op tijd uit bed.
Frans is alweer om 4 uur wakker,
en heeft sindsdien weer niet geslapen.
Langzaam maar zeker kruipt hij naar Pacific Time.
En ik?
Ik slaap en heb nergens last van.
Snap ook niet goed hoe dat nu kan,
maar schijnbaar is dit een goed tijdsverschil
voor mij om te overbruggen.
Om niet te laat te komen staan we om 8 uur
al op de trolley bus te wachen om naar
Fishersmans Warf te gaan.
Pier 33 ligt er naast.
Daar 'doen' we ontbijt.
Een cream cheese bagel,
vers fruit en een koffie.
Frans gaat voor de muffin en een donut.
In no time zijn we op Alcatraz.
Een eiland dat zijn geschiedenis begon als
een militair fort en militaire gevangenis.
Ook is Alcatraz bezet geweest door een
groep indianen van 1969 -1971.
Maar het meest bekend is het toch wel als gevangenis
waar ooit Al Capone vast heeft gezeten.
Hoe dan ook, wij wilde graag van de gelegenheid
gebruik maken om dan nu eens te kijken op dit eiland.
Veel is nog in tact gebleven,
de binnenkomst, het uitrijk hok van gevangeniskleding
Tot aan de douches, waar wij gelijk
heel andere associaties mee hadden.
We doen een audio tour. Eigenlijk doet iedereen dat wel.
Het is ook absoluut een aanrader, er word je op een duidelijke manier
e.e.a. uitgelegd over deze gevangenis.
De stemmen die gebruikt zijn, zijn die van gevangenbewaarders,
en van de 'inmates' zelf.
cellen zat om je aan te vergapen.
tot aan de isoleercel aan toe.
Deze foto is zonder flits genomen......
een akelige plek
In 1942 is er een poging gedaan om uit de gevangenis
te ontsnappen. Een wel zeer gewelddadige poging
waarbij verschillende bewakers het leven hebben
gelaten.........
Een van de gevangenen verteld dat hij van zijn oma
had leren haken. Er zijn heel wat dekentjes gemaakt.......
Is er tijd geweest voor muziek
En waren er in sommige celletjes schilderijtjes te zien.
Erg breed waren de cellen zeker niet,
en koud!
De tralies zitten hoog in de muren,
niet altijd voorzien van glas.....
Zelfs vandaag was het koud, je moet er toch niet aan denken
daar te zijn met mist, regen en andere ellende!
Het huis van de Warden!
Jammer genoeg is er niets van over gebleven.
Meeuwen hebben er bezit van genomen.
Even zo als prachtige planten.
Er hebben een aantal gezinnen op Alcatraz gewoond.
Met heel veel plezier.
Stel je voor dat je hier als kind woont.
Prachtige beplanting. Overdag ben je per boot
naar de vaste wal voor school,
in de drukte van de stad.
Middags weer terug naar je privé eiland waar
de gevangenen al weer opgesloten zijn.
We hebben een deel van een film van Discovery gezien
over Alcatraz en haar bewoners.
Een van de kinderen van toen noemde het
een voorrecht hier te hebben gewoond.
Het moet voor gevangen enorm frustrerend zijn geweest om
te zien dat je op 2 1/2 kilometer van de kust zit.
Er was een verhaal over met name oud en nieuw en
hoe de geluiden van een goed feest van een nabij
gelegen jachtclub over het water naar binnen
werden gedragen.
Op 11 juni 1962 is er al dan niet
een geslaagde ontsnapping
van Alcatraz
waar een gelijkname film van gemaakt is.
Ook op youtube kun je er nog het een en ander over vinden.
Klikker de klik naar bovenstaande link
en dan kun je van alles lezen over hoe deze
ontsnapping in zijn werk is gegaan.
Het is onduidelijk of deze gevangenen het overleeft
hebben of niet.
Ingenieus was het zeker!
Al met al hebben we een goede indruk gekregen van deze
top attractie in San Fransisco.
Eenmaal weer terug in de stad wil ik naar
Lombardstreet,
de meest bochtige straat in de wereld.
Deze is ooit ontstaan om de natuurlijke helling van 27 graden met
8 haarspeldbochten te overbruggen.
maar voordat we daar zijn moeten we een
'stukje' lopen.
In San Francisco betekend dat je dan
ook heuvels over moet wandelen.
heel veel trappen moet lopen,
en je er dan nog steeds niet bent.
We wandelen helemaal Lombardstreet door.
Vanuit de verte ziet het er zo uit, maar voordat
het zoveel is gaan we eerst lunchen.
Een heerlijke grote cappuccino
en een zalige boterham!
Heerlijk!
Van een tuna on weat met een cola voor Frans,
en ik een turkey on a ciabatta.
(wat wel heel erg op stokbrood leek,
maar een kniesoor die daarop let!)
Ook is er wifi en zien we een filmpje van onze
achtertuin, met kinderbadje, maxime
en vrienden. Omdat het nog geen 23.00 uur is in Nederland
gaan we snel even face timen, wat heerlijk!
Na de lunch wandelen we het laatste stuk naar boven!
Een hele klim, dat kan ik je wel vertellen.
Wat een spektakel.
De kijkers fotograferen de auto's,
en de passagiers in de auto's fotograferen ons en de straat.
Er zijn zelfs verkeersregelaars!
Eentje voor de wandelaars en eentje om
de auto's (die ook in rij klaar staan om
door de straat te mogen rijden) te regelen.
Het is echt mega stijl.
Om je een idee te geven, 250 treden zijn er nodig
om een blok omhoog te wandelen.
Uiteraard zijn we omhoog gewandeld
en toen weer helemaal naar beneden.
Zo Little Italie in.
Met mooie winkels,
gezellige restaurants.
Aan het eind van Italie,
ga je verder naar het oosten,
China Town.
Alles veranderen, zelfs de straat lantaarns!
Vind je in Amersfoort Mondriaan op muren of
Toon Tieland kom je hier weer lokale kunstschilders tegen.
Deze muurschildering was op de overgang van Italië naar China.
Je bent nog niet in China town of je komt restaurants tegen.
Met uiteraard Peking Duck en een hele
bekende man voor de etalage!
Is er zelfs een fortune cookie fabriek!
Waar in rap tempo de wafeltjes gebakken worden,
de ronde plaatjes voorzien worden van hun
'fortune' en dan snel gevouwen worden om een
ijzeren staafje heen voordat het wafeltje afgekoeld is.
Wanneer we China Town verlaten lopen we Nob Hill binnen.
We gaan van het ene uiterste naar het andere.
Hier worden heel sjiek avonds de straten gesloten.
Mooie witte stalen, verstevigde hekken zorgen ervoor
dat er niemand in kan.
Zo kunnen de Dior, Jimmy Choos,
Louis Vuitton ook rustig naar huis avonds.
De reden om hier te zijn?
Britex
Four stories of just fabric, fabric en fabric.
Guess what?
CLOSED!
It's memorial monday today.....
Oh well.
Dit is Miljonairs Heaven.
Sax, tiffany's, schoenen die een maand salaris kosten.
Rijke mannen en vrouwen, beladen met juwelen.
Het is en blijft een groot contrast.
Ook komen we de befaamde Cable Cars tegen,
maar zoals voor zoveel in de stad
moet je ook hiervoor in de rij gaan staan.
En rijen?
Daar hadden we geen zin meer in.
Sterker nog,
we hebben lekker een bak Ben en Jerries,
cookie dough ice cream gekocht
wat we dood ordinair op ons bed gegeten hebben.
HEERLIJK!
Een naald en draad heb ik nog steeds
niet vast gehad.
Dat komt wel weer.
Tot blogs,
Fijne dinsdag,
Jullie gaan bijna aan je dag beginnen
en wij aan onze avond.
Juud
Remember; Better finished than perfect
